21 yaşındaydım. Ve 21 yıldır hiç gözlerimi kapamadım.
Gözlerimi kapadığım da karanlığın içinde beyaz ince dallar gördüm.
Ve o anda, beynim ağzıma düştü. yer çekimine yenik düşen beynim
tat almak için var olan dilimin üstündeydi. ve beynimi çiğnemeye başladım.tadı biraz ekşiydi fakat miğdemi bulandırmadı. zamanla alışılan her şey gibi alışıvermiştim tadına. çiğnemeye devam ettim. doktorların söylediği " sindiriminizi kolaylaştırmak için en az şu kadar çiğnemelisini" lafları daha önceden hiç umurumda
olmadığı halde o an önemli hale gelmişti. uzun uzun çiğnedim, yuttum.
Gözlerimi açtığımda kör olmuştum. beynin görme yetisi ile
ilgili kısmını yediğimi düşündüm. " madem görmüyorum gözlerimin de tadına bakmalıyım" dedim. parmaklarımla gözlerime hafifçe dokundum. ve gözlerim ağzıma düştü. gözlerimi ısırmakta biraz zorlandım. tatsız, tuzsuz geldi tadı, gözümü ağzımda
ısırmaya çalışırken dilimi ısırdığımı farkettim. dilimin bir kısmını da çiğnemeye başladım ve zamanla tat alma özelliğimi de kaybettim.
ve ağzıma düşen ne varsa yemeğe başladım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder