çok

mahallenin gençleri olarak, kararlıydık kıyameti getirmeye mahallemize. karanlıktı gözlerimiz,üstümüze vazife değildi birçok konu. can sıkıyordu yaşam. bakkal rıfat abinin yaşayıp, biz gençlerin yaşama veda etmesi olasılığı, tahammül edilemezdi bizim için. aynı anda ölmeliydik ki bu aynı anda zengin olma, toplu sünnet gibi bir şeydi. kaldırım taşlarıyla kaplı sokakların taşlarını söktük tek tek, tırnaklarımız kanayana kadar söktük. güçlü insanların ve gençlerin yaşadığı bu mahhallede var olan güçlü kuşların ayaklarına bağladık bu taşları, güçleri yettiğince uçmaları gerektiğini tembihledik kulaklarına, güçleri kalmadığı vakit, düştüklerinde sere serpe, gelmişti mahallemize kıyamet. bakkal rıfat abi ölmüştü dondurma çıkarırken bir çocuğa. gökten kaldırım taşı yağıyordu. kaldırım taşları
mahallemize kıyameti getiriyordu..